| Gewehr 43 | |
|---|---|
 Gewehr 43 | |
| Typ | Karabin samopowtarzalny |
| Specyfikacja | |
| Kaliber | 7.92×57 Mauser |
| Szybkostrzelność | 220 pocisków/min |
| Prędkość wylotowa | 875 m/s |
| Bliska odległość | 75 m |
| Skuteczna odległość | 160 m |
| Maksymalna odległość | ? m |
| Obrażenia | 55 |
| Minimalne obrażenia | 33 |
| Pojemność magazynka | 10 pocisków w magazynku pudełkowym |
| Czas przeładowania | 2.75s |
OPIS:[ | ]
G43 (Gewehr 43) To niemiecki karabin samopowtarzalny produkowany podczas II wojny światowej jako następca Gewehr 41 (Walter) oraz G41 (Mauser). Zastosowano w nim podobny do radzieckiego karabinu SWT-40 system odprowadzania gazów prochowych.
HISTORIA:[ | ]
Pod koniec lat trzydziestych XX wieku podstawowym karabinem Wehrmachtu był powtarzalny karabin Kar98k. Planowano zastąpienie go karabinem samopowtarzalnym. Zadanie skonstruowania nowej broni powierzono firmom Walther i Mauser.
Karabiny tych firm Gew41(M) i Gew41(W) działały na zasadzie wykorzystania energii gazów prochowych odprowadzanych z wylotu lufy. Różniły się sposobem ryglowania: karabin firmy Mauser był ryglowany przez obrót zamka, a Walther ryglami rozchylnymi.
Początkowo produkowano oba typy karabinów Gew41, ale wysoka zawodność karabinu Gew41(M) sprawiła, że jego produkcję wstrzymano. Produkcję Gew41(W) kontynuowano, ale nadal próbowano udoskonalić jego konstrukcję.
Po niemieckim ataku na ZSRR w 1941 w ręce niemieckie dostały się duże ilości radzieckiej broni. Szczególnie duże zainteresowanie wzbudził karabin samopowtarzalny SWT. Podobnie jak Gew41(W) działał on na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, ale odprowadzane były one przez boczny otwór lufy. Niemcy odrzucili taki układ, ponieważ uważali, że odprowadzanie gazów z lufy przed opuszczeniem jej przez pocisk znacząco zmniejszy jego prędkość początkową. Testy karabinów radzieckich wykazały, że obniżenie prędkości wylotowej jest znikome.
Efektem testów SWT było powstanie karabinu łączącego konstrukcję Gew41(W) z mechanizmem gazowym SWT. Drugim zapożyczeniem z SWT było zastosowanie wymiennych magazynków (Gew41(W) miał magazynek stały, ładowany przy pomocy łódek). Jednocześnie przekonstruowano część mechanizmów karabinu dzięki czemu stało się możliwe szersze zastosowanie przy produkcji technologii tłoczenia, a w rezultacie obniżenie czaso– i materiałochłonności produkcji karabinu.
W październiku 1943 nowy karabin został przyjęty do uzbrojenia jako Gewehr 43 (Gew43). W 1944 zmieniono nazwę na Karabiner 43 (Kar43). Do końca wojny wyprodukowano ponad 400 000 karabinów Gew43/Kar43, w tym 53 000 wyposażonych w celowniki optyczne Zielfernrohr 43 (ZF 4) o powiększeniu 4x. Po wojnie wersja z celownikiem optycznym była używana przez armię Czechosłowacji.[1]
ROZGRYWKA:[ | ]
Gewehr 43 jest silną, lecz wynagradzającą celność bronią. Najbardziej efektywny jest na dystansie powyżej 100m. Dzięki stosunkowo niewielkiej szybkostrzelności jest on stabilny i celny. Jego podstawa amunicja zadaje dużo obrażeń przez co ta broń jest bardzo wydajna w stosunku do kosztu utrzymania. Jednak dzięki zmodyfikowaniu jej amunicją Anschusspatrone s.S[2], lufą Zwiadowca II-s oraz opcjonalnie celownikiem optycznym ZF-41 (piechota) otrzymujemy jeszcze bardziej zabójczą broń niezwykle użyteczną na daleki bądź średni dystans.